The final countdown...de laatste tien dagen!
Wat is het zwoegen geweest! Ik vink de laatste puntjes af van mijn to-do lijstje want nu komt het toch wel heel dichtbij!
Enkele dagen terug vierde ik mijn 23ste verjaardag. Ja ja, al 23 lentes loop ik hier rond...en over enkele dagen zet ik mijn eerste schuchtere stapjes op Koreaanse grond. (Haha, dat rijmde - was niet de bedoeling!). Mijn zus en beste vriendin organiseerde hiervoor een intiem surprise feestje. Heel even leek het alsof ik al in de wolken hing. Ontroerd...toch wel een beetje. Beseffen dat ik toch niet onopgemerkt het nest even verlaat. Nog een paar laatste knuffels en gelukwensen....het bleek uiteindelijk toch wel iets wat ik nodig had.
Met trots kijk ik nu al terug naar de toch wel wat woelige afgelopen maanden. Helemaal alleen heb ik de knoopjes van deze reis aan elkaar gebonden. Voor één keer denk ik aan niemand anders dan mezelf. Voor één maand hoef ik met niemand anders rekening te houden dan mezelf. Voor één maand ga, sta en doe ik wat IK wil! En ik kan het nu al voorspellen....MAN wat zal dat deugd doen!
Ik hoop dat ik met deze stap de tijd en ruimte kan creëren die ik al maanden zoek. Tijd om mezelf her op te bouwen,om terug op adem te komen. Om eindelijk in een spiegel te kunnen kijken en te zeggen: "dit ben ik". Om eindelijk het licht te vinden in deze donkere, donkere tunnel. Ik had hier niet om gevraagd. Ik heb dit ook niet gewild. Maar met deze reis hoop ik mezelf de touwen te kunnen geven die mij hijsen uit deze verschrikkelijke put! Ik zal er huilen, ik zal er kwaad zijn...maar ik zal ook zeker lachen en het beste halen uit alles wat ik doe.
You only have one life...so make it the best damn life possible! <3
Reactie plaatsen
Reacties