I'm here - 나는 여기에있다!

Het vliegtuig maakt zijn landing op een kletsnatte baan. Heel even dacht ik dat hij nooit tot stilstand zou komen! Eenmaal met beide voeten terug veilig op de grond wacht ons nog een lange rij aan de immigratie. Een foto'tje hier, een vingerafdruk daar en dan zijn we binnen! Eindelijk! Snel nog een plasje doen, waarbij ik merk dat Koreanen blijkbaar zeer graag op de wc-bril STAAN om hun behoefte te doen. Haha, grapje (zie foto). Kletskoppie (Tom), helpt me nog met mijn loodzware valies (jaja, 22.7kg!!). Nog snel even gegevens uitwisselen en dan scheiden onze wegen. Tussen de menigte bezoekers blinkt er een bordje waarop staat "miss Ille Dhaenens". Oh hoe tof! Een stereotype klein Koreaans mannetje maakt een diepe  buiging voor mij en voor ik het weet neemt hij mijn zware valies uit de hand waarop ik hem volg naar de taxi. Nog een uurtje rijden, zegt hij.

Het regent  dat het giet, de hele weg naar Seongnam. Ik ben onder de indruk van de vele hoge appartementsgebouwen. Niet moeilijk dat er zoveel Koreanen op een plek leven?! We komen eindelijk beschaving binnengereden. De taxi chauffeur helpt me nog mijn valiezen dragen tot aan de voordeur en wenst me tenslotte met een even diepe buiging nog een goeie reis toe. Hij overhandigt me nog zijn kaartje voor moest ik hem nog nodig hebben bij vertrek. Dat noem ik nog eens service en respect zeg!

Twee jonge meisjes openen de deur. Medestudenten van de EF school. Een van de meiden leidt me kort rond en vertelt me dat de gastvrouw naar de kerk is en ons daarna verwacht om samen te lunchen. Amanda, het 19-jarige  blonde meisje van Spanje is al haar valiezen aan het inpakken. Haar twee weken in Seoul zitten er vandaag al op. Samen wandelen we door typisch Koreaanse straten van Seongnam. We passeren voorbij een klein eethuisje, waar ik zie dat een enthousiaste dame meteen rechtop springt en begint te zwaaien. Dolgelukkig zwaait ze de deur van het etablissement open en vliegt me meteen in de armen. Dat is nogal een welkom zeg! ;) Anyeonghasaeyo, zeg ik in mijn beste Koreaans, en maak net zoals de taxichauffeur een diepe buiging. Er wordt gauw plaats gemaakt voor Amanda en ik en voor we het weten worden we ruim geserveerd met een typische lunch. Kwam goed uit, want mijn maag knaagde al uuuuuren! Een jonge Koreaanse komt naast ons zitten. Een kennis van de gastvrouw blijkbaar. Zij spreekt vlot Engels, waardoor alles even wat gemakkelijker wordt. Ze leert me hoe ik best eet met chopstick, want geloof me....je wilde niet zien hoe ik mijn rijst probeerde op te eten. Ik weet niet wat ik uiteindelijk precies allemaal naar binnen heb gespeelt, maar het was....speciaal ;)

Na de lunch nemen we afscheid van Amanda. De rest van de groep en ik verleggen ons naar een koffiehuisje, waar we nog gezellig wat zitten te praten. Achja, wat je praten kan noemen :p Soon-Ae Baek (mijn gastvrouw) vergezeld me terug naar het appartement en gunt me even de tijd op tot mezelf te komen en uit te pakken vooraleer ze enkele huisregels bespreekt. Samen met Judith, de andere medestudente (ook Spaans), deel ik een kamer. Jammer genoeg was zij de iets stillere van de twee. 

Wat later nodigt Soon-Ae me uit om samen naar de supermarkt te gaan. Wat een beleving zeg! Zet de colruyt 3x op elkaar en dan heb je iets dat op een Koreaanse supermarkt KAN lijken. Aan iedere hoek van een rij staat wel iemand te koken. Ze geven me de ene proever na de ander. Begrijp me niet verkeerd, ik heb gesmuld, maar...Koreaans eten is speciaal,onverwacht, warm en vooral...spicy! Ö Ik draag de boodschappen terug naar ons appartement en help Soon-Ae met wat voorbereidingen zoals het koken van rijst en het maken van soep. Ondertussen maak ik ook kennis met de vader des huizes. Helaas kan ik zijn naam niet echt uitspreken, laat staan dat ik deze hier even neerschrijf. We hebben echt zo'n gezellige eerste maaltijd samen. Ik sukkel zo hard met mijn chopsticks dat iedereen er om kan lachen. Wacht maar, over enkele weken ben ik PRO!